Hoe fokken wij.....
.......of liever: "Hoe hebben wij gefokt"........
Na wijs beraad hebben wij besloten te stoppen met de fok. Mede om gezondheidsredenen. En als U het volgende leest, zult U hopelijk begrijpen waarom:
Het fokken van een nestje zagen wij niet als iets wat je er zo maar even tussendoor doet. Het is ook geen kwestie van twee honden "op elkaar zetten" en daarmee het ras vermeerderen…. Nee, daar komt echt véél meer bij kijken. Veel buitenstaanders beseffen niet hoeveel tijd, én geld, het kost om een gezond nestje op de wereld te zetten en groot te brengen.
Allereerst is het zeer belangrijk om als aspirant-fokker de nodige Kynologische Kennis te vergaren. Jenni heeft daarvoor dan ook de KK1 & KK2 opleiding gevolgd.
Maar ervaring doe je op in de praktijk. Wij hebben het geluk gehad dat wij bij ons 1e nest heel goed zijn begeleid door ervaren fokkers. Hun kennis en ervaring was voor ons een "Gouden Gids"....
Wij fokten volgens het fokconvenant van de Leonberger rasvereniging. Neem maar eens een kijkje op de website van de LHCN, om te lezen wat dit allemaal inhoudt, en waar een fokker, met gevoel voor verantwoordelijkheid, aan moet voldoen.
Voordat de pups er zijn heb je als fokker al heel wat geïnvesteerd in de teef, aan onderzoeken en testen, voordat de teef überhaupt ingezet mag worden voor de fok.
En dan mag je gaan puzzelen welke reu het beste past bij jouw teef: stambomen bestuderen, bloedlijnen bekijken, reuen bezoeken (je reist er wat aan af....) Schoonheid is één ding (het oog wil ook wat...) gezondheid is nóg belangrijker, maar karakter vonden wij óók minstens zo belangrijk!! Want de meeste pup-kopers willen immers een leuke, lieve, sociale huishond (waar je als eigenaar ook veel aan kunt en moet doen!) Voordat je de keuze hebt gemaakt, met een goed gevoel, gaan daar heel wat hoofdbrekens aan vooraf.
Als de pups eenmaal geboren zijn, staat het sociale leven van de fokker op een héél laag pitje....., want acht weken lang draait alles (dag en nacht!!) om moederhond en haar pups.
Na 3 weken komen daar ook nog de pup kopers en nestbezoekers bij. Héél gezellig allemaal, en dat moet ook, maar het kan ook behoorlijk slopend zijn.
Naarmate de pups groeien, groeien ook de wallen onder de ogen van de fokker.....
De pups werden bij ons in huis geboren en grootgebracht (kennels hebben we niet, houden we ook niet van) Op deze manier kwamen ze al vroeg in aanraking met allerlei huis-, tuin- en keukengeluiden, zoals radio, tv, telefoon, stofzuiger, grasmaaier, etc.
Tijdens de nestperiode werden ze 3 x ontwormd en met 6 weken kregen ze de 1e enting (omstreeks die tijd werden ze ook gechipt en DNA werd dan ook afgenomen) En vanaf dat moment gingen wij alvast starten met de socialisatie, o.a. lopen aan een riempje langs de weg, autoritjes, e.d., kortom: hun wereldje wat groter maken.
Op de leeftijd van 7 weken werden ze getest, en dan werd bekeken, uiteraard in overleg met de pup-kopers, welke pup het best paste bij (de situatie van) de nieuwe eigenaar.
De "garantie" stopte niet bij onze voordeur. D.m.v. een koopcontract probeerden wij zo goed mogelijk de rechten en plichten vast te leggen van zowel de koper als van de fokker.
En wanneer zij het stokje van ons overnamen, druk in de weer waren met hun nieuwe huisgenoot, uitslapen e.d. voorlopig konden vergeten, brak er voor ons weer een zalige rustige tijd aan.......
Maar wat hebben wij die kleine handenbindertjes gemist......!!! Want diep in ons hart bleven ze altijd "een beetje van ons"....... En natuurlijk mogen de pup kopers ons altijd blijven vragen om advies. Wij zijn nog steeds bereid met raad en daad eenieder bij te staan, en daar wordt gelukkig ook wel gebruik van gemaakt.
De manier waarop wij hebben gefokt is een afspiegeling van de wijze waarop de meeste fokkers van de LHCN hun pups grootbrengen, en contact onderhouden met hun pupkopers. Maar het is altijd goed Uw vragen daarover te stellen. En een goede fokker zal ook U het hemd van Uw lijf vragen.....